Meta Veerman, 25 april 2019
Vandaag, 25 april, is het ANZAC Day (Australian and New Zealand Army Corps), de dag waarop de Australische en Nieuw-Zeelandse militairen worden herdacht die in diverse oorlogen gevallen zijn. In Australië is dit een ceremonieel evenement en zijn er allerlei parades.
Op deze dag herdenkt men ook de oorlogsslachtoffers die bij de aanleg van de Birmaspoorlijn in Thailand zijn omgekomen. Ook bij de Hellfire pass bij Kanchanaburi in Thailand, een onderdeel van de Birma Spoorlijn, is er op deze dag een herdenkingsdienst.
Henk en ik zijn alweer een paar weken terug van onze reis door Thailand, maar ik denk nog vaak aan die middag dat we het oorlogskerkhof voor de gevallen slachtoffers van de Birmaspoorlijn en het daarnaast gelegen ‘death railway’ museum in Kanchanaburi hebben bezocht. Deze herdenkingsplekken en de Hellfire pass in Sai Yok hebben diepe indruk op ons gemaakt. De Birmaspoorlijn moest in opdracht van de Japanners tijdens de Tweede Wereld oorlog met spoed door krijgsgevangenen en dwangarbeiders worden aangelegd om de bevoorradingsroute van de Japanners over land naar hun troepen in Birma veilig te stellen.
We kunnen ons niet voorstellen onder welke erbarmelijke omstandigheden de krijgsgevangenen en dwangarbeiders hebben gewerkt en geleefd, het moet een ware hel zijn geweest. Velen stierven aan cholera, malaria en uitputting. De mannen moesten onder de brandende zon en tijdens onophoudelijke moessonregens 12 tot 18 uur per dag werken voor een klein kommetje rijst en dunne soep die beide meestal bedorven waren en vol zaten met maden en ander ongedierte. Ik denk nog vaak aan die gevallen soldaten van de Birmaspoorweg als ik naar mijn bordje eten kijk. Voor ons is het zo vanzelfsprekend dat we zoveel kunnen opscheppen als we maar willen en kunnen genieten van onze vrijheid. Daarom zijn we zeer dankbaar dat we nu, in elk geval in het grootste deel van de wereld, in vrede leven en dat moet altijd zo blijven!
