Djordy Smits, 26 juli 2019
In het veelzijdige en oneindig afwisselende landschap van Nieuw-Zeeland zijn er een aantal absolute hoogtepunten die niet gemist kunnen worden, zoals Rotorua, Milford Sound en de Fox gletsjer. Toch zijn het vaak ook de wegen naar deze plekken toe die enorme indruk maken. Tijdens mijn reis over het zuidereiland nam ik de slingerende Highway 6 en Highway 8, langs fonkelblauwe bergmeren zoals Lake Pukaki, Lake Hawea en Lake Wakatipu, waarbij de uitzichten op hoge bergketens aan de overkant zeer imponerend zijn. Iedere bocht is het uitzicht anders en ontvouwt er zich een ander uniek stukje Nieuw-Zeeland waarover je je kunt verbazen!
Na een etmaal aan vlieguren en de twee broodnodige dagen acclimatiseren in het gemoedelijke stadje Christchurch, haal ik mijn campertje op bij het vliegveld. Het is hele fijne omgebouwde minibus, compleet met gezellige zithoek, tweepersoonsbed, keukentje, koelkast en behalve airco ook een meegeleverde elektrische heater. Ik reis in het Nieuw-Zeelandse voorjaar en net zoals in Nederland kan het weer dan alle kanten op; regen, wind en kou, of aangenaam warm en zonnig. Uiteindelijk blijk ik zowel de airco en heater tijdens deze reis nodig te hebben! De eerste uren rijd ik door het vlakke en groene landschap van de oostkust, een beetje regenachtig nog, langs eindeloze weilanden met schapen en herten en hier en daar een wijngaard. Dit is het meest gecultiveerde deel van het zuidereiland, maar de diverse brede rivieren die ik passeer geven mij met hun blauwe gletsjerwater en grote verspreid liggende rotsblokken de hint dat dit land ook een hele andere kant heeft. Langzamerhand begint Highway 8 slingerend zijn weg omhoog te vinden, het landschap ruiger te worden en de lucht blauwer. Na een van de vele bochten is daar opeens niet alleen de lucht, maar ook het dal fonkelblauw! Ik kijk uit op Lake Takepo, omringd door bergketens met sneeuw. Mooier berglandschap dan dit krijg je niet, denk ik nog, maar ik wist toen nog niet wat er allemaal te wachten stond. Het enkele tientallen kilometers verder gelegen Lake Pukaki blijkt namelijk nóg blauwer, omringd door nóg hogere bergen met nóg meer sneeuw. Ik strijk neer aan de verlaten oostkant van het meer, tussen de hoge naaldbomen en moet mijzelf er aan herinneren ook even rustig te genieten in plaats van alleen maar foto’s nemen. Waanzinnig dit!
Via de westkant van Lake Pukaki voert er een prachtige weg dicht langs de oevers van het meer richting Mount Cook village, gelegen aan de voet van enkele van de hoogste bergen van Nieuw-Zeeland. Dit ‘dorpje’ is meer een soort basecamp voor wandelaars en bergbeklimmers eigenlijk, want op een paar verdwaalde boerderijen na, lijken er geen lokale Nieuw-Zeelanders te wonen en bestaat het voornamelijk uit kampeerterreinen, een luxueus hotel en een uitstekend bezoekerscentrum. Om deze omgeving te beschrijven kom je superlatieven te kort! Het dal is weelderig begroeid met subtropische planten, wilde bloemen en wordt doorkruist door de woeste Tasman rivier, die eindigt in het blauwe Lake Pukaki. De omliggende ruige bergwanden rijzen steil vanaf het dal op, eindigend in immense sneeuw- en ijsmassa’s, die mij in de felle ochtendzon haast verblinden. Ik besluit de Hooker Valley Trail te nemen, een vrij korte trekking van maar zo’n 5 kilometer, dwars door het dal en onderweg diverse hangbruggen passerend. Het is een hele ontspannen wandeling, want het hoogteverschil is uiteindelijk slechts 100 meter. Na 2 uur lopen bereik ik het Hooker Lake gletsjer meer, aan de voet van Mount Cook. Ik kijk werkelijk mijn ogen uit en geniet volop!
Het aparte en unieke van Nieuw-Zeeland zijn de tegenstellingen in het landschap; de subtropische begroeiing van varens en kleine palmen uit het dal vormen een groot contrast met het alpine ijs- en sneeuwlandschap van de bergketens. Eén van de meest spectaculaire ritten in dit opzicht is de weg aan de westkant van Lake Hawea, die dicht langs de groene oevers van het meer loopt en uitzicht biedt over de grillige bergwanden aan de overzijde. Glinsterend in de zon zou je hier zomaar een duik overwegen in het glasheldere water, en bijna vergeten dat dit toch vooral uit ijskoud gletsjerwater bestaat! Ik heb nog steeds geluk met het weer, heerlijk zonnig en een graadje of 23, en ik rij van uitzichtpunt naar uitzichtpunt, de een nog mooier dan de andere. Na een koffiestop in het aangename en kleine dorpje Wanaka aan het gelijknamige meer, ook al zo mooi, rij ik een uurtje verder richting Cardrona, waar ik ga skiën. Eerder op de dag zat ik nog lekker in mijn t-shirt in het zonnetje te overwegen om een duik in het meer te nemen, en nu bevind ik mij ineens met dikke jas en handschoenen aan in een skilift. In Nieuw-Zeeland kan het allemaal! Aan het eind van de dag rij ik naar het iets verder gelegen Queenstown, bekend als ‘the thrillseeker capital of the world’. In een van de vele gezellige restaurantjes met uitzicht over het meer, kijk ik terug op alweer een hele bijzondere en memorabele dag!
In de omgeving van Queenstown komen diegenen die op zoek zijn naar een ‘adrenaline-rush’ ruimschoots aan hun trekken; niet voor niets is in deze omgeving ooit de eerste bungyjump gemaakt. Je kunt hier daarnaast ook skydiven, snowboarden, met een ultrasnelle speedboat over de rivier en nog veel meer. Zelf ben ik niet een reiziger die hiernaar op zoek is, dus ik verlaat het stadje al snel om nog meer mooie landschappen te vinden. Lang hoef ik niet te zoeken, want even buiten het stadje gaat de weg alweer omhoog langs het volgende meer, Lake Wakatipu. Het weer is inmiddels wel iets omgeslagen en zonnige perioden worden nu afgewisseld door pittige buien. De regenbogen maken echter veel goed! Langzamerhand rij ik weer het laagland in en verdwijnen de besneeuwde bergen. Maar niet voor lang, want enkele uren later bevindt ik mijzelf aan de rand van het Fjordland National Park, in het uiterste zuiden van het eiland. Over de diepe fjorden maak ik een heerlijke boottocht door de Milford Sound, een kilometerslange en zee-arm die het woeste berglandschap doorklieft. Ik kom tot de conclusie dat het landschap in Nieuw-Zeeland altijd nog iets spectaculairder kan zijn dan je inmiddels bijna aan gewend bent. Wat is dit toch een fantastisch land!
Bekijk de voorbeeldreis ‘Nieuw Zeeland van noord naar zuid met nadruk op het zuidereiland’ »
