Wij hebben genoten van de reis naar Lombok. De kennismaking met Lombok en haar cultuur was zeer leerzaam en vaak hartverwarmend. We hebben veel verschillende mensen ontmoet. We zijn onder begeleiding van een jonge Sasakvrouw rond Senaru rondgetrokken door tuinen en plantages en hebben een bezoek aan haar dorp gebracht. Zeer geslaagd. We hebben ook genoten van de relatieve rust (in vergelijking mat Java – vorige vakantie – en Bali (waar we dit jaar ook 15 dagen zijn geweest). Het Sasak volk is in zijn algemeenheid anders dan de Javanen en zeker de Balinezen. Mensen wat meer afwachtend en gereserveerder maar als je eenmaal hun vertrouwen hebt gewonnen (ik spreek de taal, dus dat vergemakkelijkt het een en ander) dan ‘gaan ze er ook voor’. We hebben een rondreis gemaakt. Senggigi is nog het meest ontwikkeld en Puri Saron, waar wij zaten, is nog sterk traditioneel tegelijk. Dit in vergelijking met Senaru (sterk gericht op de jongere Rinjani bezoekers), Labuhan Pandan (erg rustig meer heerlijk), Ekas (sterk op Australiers/surfers gericht) en Sekotong. De laatste plaats en met name de locatie Silver Fern is duidelijk aan vernieuwing toe. De huidige exploitanten (Nieuw Zeelands echtpaar) slagen er niet in een authentieke ervaring te bieden: hoge prijzen voor laagwaardige producten/diensten. Jammer. Sekotong biedt (ook) excursies naar de kleine gili’s. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. In vergelijking met Ekas (Zuid Afrikaanse exploitant) een stuk persoonlijker, gevarieerder en bovendien goedkoper.
De organisatie van het vervoer van en naar de verschillende accommodaties en de luchthaven alsook de afspraken met de verschillende verblijven was prima geregeld.
